Marcel en Marlies naar de Mont Ventoux

Vijf dagen van tevoren zijn we er erheen gegaan, ook om te wennen aan de temperaturen: zondag voor vertrek fietsten we hier vanuit Lattrop met beenstukken en lange handschoenen bij 10 graden, in Bedoin was het 34 graden. Even tijd om eraan te wennen was wel lekker. De kinderen reisden op vrijdag aan en we hebben een gezellig weekend met elkaar gehad in Frankrijk. De trainingen waren gedaan, we mochten daar alleen nog wat lichte traininkjes afwerken en de dag ervoor zelfs alleen maar “losfietsen.” Dat voelde heel vreemd, omdat we eigenlijk gewoon aan de slag wilden, maar we hebben er maar het beste van gemaakt.

Op de dag zelf zijn we, na een nacht met lichte slaap (tóch nerveus…) en wakker vóór de wekker, om 06:15 uur gestart vanaf de camping, elf kilometer naar Malaucène gefietst, om daar om 07:00 te starten met een flinke groep lopers en fietsers. Dat was ook de eerste confrontatie met de gevolgen die de ziekte MS kan hebben. Het maakte nederig om te zien hoe de ziekte in kan grijpen bij de mensen die eraan lijden. Enkele tientallen deelnemers lijden zelf ook aan MS en gingen toch naar boven, met hulp van familie, vrijwilligers of op eigen kracht.

Het was even worstelen om uit de groep te raken die in het begin natuurlijk kort bij elkaar zat, maar na een minuut of twintig was er voldoende ruimte om in eigen tempo, maar wel op het gemak, naar boven te karren. Aan die kant van de Mont Ventoux heb je vrijwel de hele weg naar boven prachtige uitzichten naar het dal en de vlakte, het was dus genieten! Rond 09:15 uur waren we boven, hebben we even gerust, gefoerageerd en hebben we ons de diepte in gestort naar Bedoin. Beneden weer even bijgevuld en vervolgens omgekeerd en naar boven voor de tweede keer. Zodra je het bordje “Fôret Communale” ziet, begint het stuk door het bos omhoog: ruim 9 kilometer, met stijgingspercentages die niet onder de 8% komen, zonder vlak stuk, zonder bochtje om uit te hijgen, maar gewoon door! In het bos kwamen we de dochters met aanhang tegen, die om 09:00 uur vanuit Bedoin gestart waren en hebben we even gekletst. Bij Chalet Reynard, op 14 km, hebben we op elkaar gewacht en even wat gedronken, om de laatste zes kilometer af te maken, door het maanlandschap naar de top. Ook boven hebben we weer gewacht om met elkaar de klim te vieren. De dochters hadden de 21 km onder vier uur afgelegd en konden dus ook terecht trots zijn.

Onderweg kom je natuurlijk de hele tijd anderen tegen die dezelfde inspanning leveren, te voet of op de fiets, hetgeen wel enorm leuk is aan zo’n evenement met een goed doel!

Even wat foto’s gemaakt, genoten van het uitzicht en daarna weer omlaag voor de derde beklimming. Marlies had in de tweede klim flink kramp gehad en reed niet heel erg lekker, maar we dachten dat het wel zou wegtrekken. In de afdaling naar Sault ging het mis en sloeg de kramp in beide benen. We zijn terug gepeddeld naar Chalet Reynard en zij heeft daar besloten om alleen af te dalen naar Bedoin. Dat was erg jammer, want we hadden het graag samen afgemaakt. Tenslotte is de klim vanuit Sault wel de langste met 25 km, maar absoluut niet zo zwaar als de andere twee, Marlies had hem eerder gedaan.

Ik heb me af laten zakken naar Sault en ben in het stadje omgekeerd voor de laatste klim en was uiteindelijk om 18:00 uur boven, terug op de top. Wat drinken, de vrijwilligers bedankt en naar Bedoin terug, over een bijna verlaten weg door het bos, dus de afdaling was heel fijn om te doen! Het biertje bij aankomst smaakte enorm goed, net als de pizza!

Ruim 115 en 147 kilometer en 4.550 en 3.500 hoogtemeters hebben we afgelegd en we hebben meer dan € 25.000, - bijeengebracht voor het MS Fonds, mede dankzij een aantal RTC leden die ons ook gesponsord hebben. Totaal is er meer dan een miljoen Euro bijeen gebracht voor het MS Fonds met deze activiteit.

Het was een mooie dag, een bijzonder evenement en het maakt je extra dankbaar dat je zo gezond bent dat je deze inspanningen kunt doen, iets wat veel MS-patiënten niet (meer) kunnen. En het was bijzonder om dit met elkaar te kunnen doen, inclusief de emotionele momenten die er ook bij horen.